دلنوشته

گاهی حرف هایی هست که در گلویت میماند،حرف هایی برای نگفتن... . بغض میکنی ، اذیت میشوی ، میبینی که نمی توان آن ها را با هر کسی در میان گذاشت، این جور حرف ها را اینجا حک میکنم!

دلنوشته

گاهی حرف هایی هست که در گلویت میماند،حرف هایی برای نگفتن... . بغض میکنی ، اذیت میشوی ، میبینی که نمی توان آن ها را با هر کسی در میان گذاشت، این جور حرف ها را اینجا حک میکنم!

زیبایی

يكشنبه, ۸ تیر ۱۳۹۳، ۰۸:۳۵ ب.ظ

زیبایی جز هارمونیست؟! جز هماهنگیست؟! جز تناسب است؟!

چه چیز باعث می شود دماغ بلند از نظرمان نازیبا باشد؟! آیا این حس که دماغ کوتاه زیبا تر است، ریشه در ذات و غریزه مان دارد؟! آیا ما وقتی به دنیا می آییم بالقوه دماغ کوتاه را میپسندیم؟!

زیبایی جز هارمونیست؟! جز هماهنگیست؟! جز تناسب است؟!

آری! زیبایی هارمونیست و جز هارمونیست!

چه چیز باعث می شود وجود موی بر صورت زنان از زیباییشان بکاهد حال آن که همان موی زینت صورت مردان است؟!

حس زیبایی علاوه بر این که ذاتیست، اکتسابی نیز هست! چنان که خود زیبایی! حس زیبایی اکتسابیست چرا که تکرار اصولا" حس خوبی پدید می آورد. این که هزاران مرد بر صورتشان مو دارند، این حس را ایجاد میکند که مرد بدون محاسن یک چیزی کم دارد. و زیبایی غریزیست چرا که ... !

 ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


همه چیزش متناسب بود لعنتی! من از دریچه ای که برای خودم ساخته بودم، از پشت خرابه میدیدمش! او من را نمی دید. هیچ مردی در صحنه نبود. هر آنچه بود زن بود! حتی آن کفش دوزک روی برگ گل سرخ ماده بود. زن بود و ماده بود و مونث بود تهی از مرد تهی از نر تهی از مذکر!


ده دختر جوان همگی نوزده ساله! در اوج شادابی و طراوت و زیبایی! یکی شان نشسته روی کنده ی پیر در گوشه ی چپ تنبک به دست! نه تای دیگر لبخند بر لب به رقص! یکی از یکی زیبا تر! از ترس این که ببینندم و با دیدنم این سمفونی این رستاخیز این...  این... این نمایش خارق العاده پایان یابد سرم را آنقدر پایین آورده بودم که تنها چشمانم پیدا بود. یکی از یکی زیباتر بودند اما یکی شان بیش از بقیه توجه ام را جلب کرده بود.


رنگ پوستش! رنگ پوستش... اگر سفید را صفر و سبزه را پنج در نظر بگیریم رنگ پوست او شماره سه بود! چشمانش! آه چشمانش! خدا می داند با نوشتن کلمه کلمه ی این خط خطی اشک از چشمانم جاری می شود! چشمانش... چشمانش سگ که نه، گربه داشت! دماغش را گویی فلان سنگ تراش شهره ی شهر در ده سال تراشیده بود! فاقد از هر نقصان و کمبودی! موهایش... موهایش قهوه ای سوخته! و تو چه میدانی قهوه ای سوخته یعنی چه!؟ پیراهنش را گویی ... ترکیبی فوق العاده از سبز پسته ای و نارنجی! سر و گردن عریانش هر زاهدی را از خود بی خود می کرد. لطافت پوستش را از راه دور می توانستم حس کنم! چین پیراهنش تا بالای زانوانش ادامه داشت. چون مجبور بودم سرم را پایین نگه دارم،از زانو به پایینش را نمی توانستم ببینم.


حساب سیگارهایی که کشیده بودم از دستم در رفته بود. به خودم که آمدم، آسمان تاریک شده بود و دخترک تنبک زن با همان ریتم میزد! ماه کامل همچنان صحنه را روشن نگاه داشته بود. اگر بهشتی بود قطعا" همان چیزی بود که من میدیدم. رقص موزونش ذرات تنم را به هیجان آورده بود. هر چند دقیقه یکبار پشت به من ، دستش را از طرفین در موهایش فرو می کرد و همانطور که کمرش را با ریتم تنبک زن تکان میداد، دستش را از طرفین خارج می کرد. بعد دستانش را بالا می برد و چنان حرکت می داد که گویی می خواست ستاره ها را جا به جا کند. بعد گام هایی بلند گراداگرد دایره ای فرضی و باز لرزش های کوچکی که سراسر اندامش را می گرفت! زیبا! موزون! تماشایی!


آخرین نخِ سیگارم را که روشن می کردم، وسوسه ای آزارم میداد! خواستم که بروم در برش بگیرم. نگاهم را در نگاهش بدوزم و کیف کنم. اما نه! چه اندازه باید خوادخواه می بودم که این هارمونی را به هم بریزم؟! منی که خودخواهی را سرکوب کرده بودم. منی  که با خودم قول و قرار کرده بودم که تولد هیچ فرزندی را مرتکب نشوم، چه گونه می توانستم در این صحنه ی شگفت گام نهم و آن فرشته های بهشتی را تا زمین به پستی بکشانم؟! حقا که پای در آن صحنه نهادن، خود خواهی ای در اندازه های خداوندی طلب می کرد.


تنبک زن با همان ریتم میزد و دختران ستاره ها را جا به جا می کردند. کفشدوزک روی برگِ گلِ سرخ می رقصید و من آخرین دانه ی سیگارم را تمام کرده بودم. ماه تا آن جایی که می توانست نور خورشید را به صحنه  می تاباند و عقربی پایم را گزید!


تنبک زن ضربه ی محکمی زد. عقربی پایم را گزید. کفشدوزک پرواز کرد. دخترها با همان ریتم می رقصیدند. از درد، از جا جستم.  


از جا جستم و سرم از پشت خرابه بیرون آمد. زانو به پایینشان را دیدم. هر پایشان دو زانو داشت. از ران به پایینشان سه بندی بود. یک ران بود، بعد ساق اول، از زانوی اول تا زانوی دوم، بعد ساق دوم، از زانوی دوم تا مچ پا! چه اندازه زیبا، متوازن و حیرت انگیز بود!


زیبایی جز هارمونیست؟! زیبایی هارمونیست و جز هارمونیست...! تکرار خوشایند است...


موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۳/۰۴/۰۸
msa

نظرات  (۲)

خیلی زیبا هارمونی و زیبایی رو تعریف کردی...
اما آیا منشاء عشق همیشه زیبایی و هارمونیست؟ و یا عشقه که همه چیزرو زیبا میکنه و باعث میشه تمام تضادها رو به یه شکلی تناسب ببینیم؟
پاسخ:
سوال قشنگیه! و جواب دادن ش سخت! 
کلا حرف زدن و نوشتن راجع به عشق خیلی قشنگه و خیلی سخت. اما در کل به نظر من درسته که زیبایی می تونه علاقه ایجاد کنه اما قطعا منشاء عشق چیزی غیر از زیبایی ظاهر و گاهی حتی باطنه چیزی بسیار ارزشمندتر که وجودش تمام زیبایی و نازیبایی ها رو تو ذهن یکسان می کنه

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی